من همیشه گفته ام که یکی از نتایج انقلاب سال پنجاه و هفت، وارد شدن یک سری اصطلاحات جدید به زبان فارسی بود. مثلا "گفتمان" یکی از این کلمات است که البته من به شخصه آن را خیلی می پسندم. اما از طرفی می بینیم که بسیاری از این کلمات و خصوصا اصطلاحات چیزی نیستند جز بازی با کلمات! مثلا می گویند دشمنان انقلاب در حال سمپاشی هستند. به نظر من اصولا سمپاشی به خودی خود بد نیست و خیلی هم برای کشتن آفات خوبه، بنا بر این سمپاشی دشمنان کار خوبی است مگر که عده ای خود را حشره و آفت بدانند. از ترکیبات بی معنی هم یکی "خانه عفاف" است که همان ... سابق با یک کمی حساب و کتاب بیشتر است. راستی بد نیست یکی پیدا بشه و بگه بوقهای تبلیغاتی استکبار چه جور بوقهایی هستند و چطوری می شود با بوق به جنگ دشمن رفت؟ "زنان خیابانی" یا "بی ادبی انتخاباتی" و ... و بسیاری از این دسته کلمات به نظر من فقط به نوعی سعی در استحاله معنی به فرمی که اصل موضوع در ظاهر ادبی کلمه گم شود، دارند
سعید
سعید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر