سرکوب تخیلات جنسی لزبین ها

مساله دیگری که درباره موج همجنس خواهی زنان مطرح است، کیفیت و چگونگی روابط لزبینی است. همواره میان فمینیست ها در این مورد- همچون بسیاری از موارد دیگر- اختلاف نظر وجود داشته است. اتفاقا موضوع مورد اختلاف آنان نشان می دهد که تا چه اندازه ادعای بی نیازی از مرد نزد لزبین ها ساده انگارانه و ساختگی ست. گروهی از لزبین ها به «زنانه سازی» روابط جنسی میان دو زن معتقدند و هر گونه تقلید یا کپی برداری از روابط زن و مرد را رد می کنند با این استدلال که خشونت و تهاجم مردانه دخول، نباید به شکلی دیگر در روابط زن با زن تکرار شود. گروه دوم اما به ساختن مدلی مردانه در روابط خود تمایل دارند و برای این تمایل خود همان دلیل مشترک را بیان می کنند: آزادی. آزادی در انتخاب همجنس و آزادی عمل برای هر گونه رابطه ای با او. اینان وجود آزارگری و آزارخواهی را در روابط لزبینی یکی دیگر از نشانه های آزادی مطلق و همچنین آزادی بروز تخیلات و فانتزی های جنسی خود می دانند. فریدمن از قول شیلا جفریز یکی از فمینیست های مخالف خشونت و آزار در رابطه زن با زن می نویسد: «سرچشمه این نوع رفتار جنسی سلطه و کنترل موجود در احساسات جنسی مردانه است. جفریز می گوید این نوع تجلیل از قدرت و خشونت خلاف آن چیزی ست که فمینیست ها باید در تعریف مجدد احساسات جنسی زنانه در پی اش باشند.» گروه دیگر که به نظر می رسد به تناقضات فمینیستی دامن می زنند معتقدند: «هر تلاشی برای سانسور کردن پورنوگرافی، آزارگری و آزارخواهی لزبینی مساوی ست با سرکوب تخیلات جنسی لزبین های بیشمار.»