راسیسم ایرانی

دعا کنیم غول راسیسم از چراغ در نیاید

به کجا می رویم . دود کنش های نژاد پرستانه دیر یا زود به چشم خودمان خواهد رفت. تا دیر نشده خردمندان کاری بکنند.

کسی جنایت کرده به میزان جرمش باید مجازات شود. اما حق نداریم خانواده و سرزمین و قومیت و زبان و جامعه اش را به باد دشنام بگیریم. بی هیچ سند ومدرکی از تاریخ مثال بیاوریم که ما چه بودیم و او که بود و چه بود بود. هرکه بودیم و هرچه بودیم . همه ما انسانیم. اگر نمی توانیم بر سیاست های داخلی اعراب اثر بگذاریم، عقل می گوید با ابزارهای مرسوم مدنی یاید از استقلال و حقوق شهروندان خود دفاع کنیم. بیش از این موضع حق ما را تضعیف می کند. همین الان سری به نوشته های عرب زبانان بیافکنید. ببینید چگونه با این کنش های مشکوک به خودمان گل زدیم.

دوستی هنرمند و فرهیخته دارم . عاشق فوتبال است. می گفت روز مسابقه پرسپولیس و النصر آنجا بودم . برخود لرزیدم زیرا ورزشگاه آزادی در هیاهوی شعارهای نژاد پرستانه به خود می لرزید.

ازاین طرف هم که بنگریم فضای مجازی هم هم پر شده است از دشنام و نفرت پراکنی علیه "عرب".

امروزه تمایلات راسیستی در همه خاورمیانه قوی تر شده است. نفرت پراکنی قومی، دوشادوش نفرت پراکنی مذهبی، پشته پشته خشونت کلامی انباشت می کند. این خشونت کلامی اگر به عمل منجر شود دریای خون راه خواهد افتاد و همه را در خود غرق خواهد کرد.

چه خوب گفت آن که گفت امروزه خاور میانه تنها جایی از جهان است که گذشته از حال پیشی گرفته است.

به عصر گفت وگو های میان فرهنگی برگردیم که اگر بر مدار خشونت کلامی چزخمان بچرخد، آینده ایی تیره تر از امروز را باید به انتظار بنشینیم

حبیب الله اسماعیلی