کوین ماهر، منتقد تایمز درمورد فیلم نوشت: «استریپ زن درون این شخصیت کاریکاتوری را پیدا کرده است.»
دیوید گریتن، منتقد تلگراف هم درمورد «بانوی آهنین» نوشت: «جوایز به سمت استریپ روانه می‌شوند؛ درخشندگی او تمام فیلم را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.»
زان بروکس، منتقد گاردین درمورد استریپ گفت: «بازی او خیره‌کننده است و بدون نقص» ولی افزود: «اما به نظر می‌رسد استریپ تنها سلاح این فیلم است که برای لحظاتی احمقانه و بی‌معنی می‌شود.»
فیلمنامه «بانوی آهنین» را ابی مورگان، فیلمنامه‌نویس «قاچاق انسان» نوشته که متن سریال سیاسی-اقتصادی «ساعت» را هم برای بی‌بی‌سی نوشته است. فیلم را فیلیدا لوید، کارگردان «ماما میا!» کارگردانی کرده است.
باز بمیگ‌بوی، منتقد دیلی‌میل نیز از بازی «استریپ» تعریف کرد و نوشت: «فقط بازیگری در حد واندازه استریپ می‌تواند تاچر واقعی را روی پرده سینما به تصویر بکشد. بازی او در حد بسیار عالی است، آن‌چنان که نقطه عطفی در معیارهای بازیگری است.»
فیلم داستان زندگی مارگارت تاچر در روزهای پیری و خستگی است که به گذشته فکر می‌کند و اولین سال‌های موفقیت خود در برهم زدن قراردادهای طبقاتی تا رسیدن به مقام نخست وزیری و سپس سقوط سیاسی در سال 1990 را به خاطر می‌آورد.
در «بانوی آهنین» جیم برودبنت در نقش دنیس تاچر، همسر مارگارت و ریچارد ای. گرانت و آنتونی هد در نقش جفری هو و مایکل هسلتین وزیرهای کابینه بازی کرده‌اند.
دوران نخست‌وزیری تاچر از سال 1979 تا 1990 دوران تغیرات اجتماعی و اقتصادی در بریتانیا است. تاچر پس از یک دوره طولانی اعتصاب که به «زمستان نارضایتی» معروف بود روی کار آمد. او به همراه دولت محافظه‌کارش دست به اصلاحات بسیاری زد تا دولت در برابر تورم و اتحادیه‌ها زمین نخورد.
سیاست‌های او موجب چنددستگی شد؛ بخش‌های خدماتی با رشد ویژه روبرو و بسیاری صاحب خانه شدند، اما تولید سقوط کرد و نرخ بیکاری بالا رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر